قوله تعالى: تبارک الذی جعل فی السماء بروجا با برکت آن خداى که در آسمان برجها کرد و جعل فیها سراجا و در آن چراغى نهاد، و قمرا منیرا (۶۱) و ماهى تابنده.
و هو الذی جعل اللیْل و النهار خلْفة او آنست که شب و روز را روان پیاپى کرد گذرنده پس یکدیگر، لمنْ أراد أنْ یذکر آن را تا هر که خواهد.، أوْ أراد شکورا (۶۲) یا سپاس خواهد داشت دارد.
و عباد الرحْمن و بندگان رحمن، الذین یمْشون على الْأرْض هوْنا آنند که میروند در زمین بکم آزارى، و إذا خاطبهم الْجاهلون و چون نادانان در روى ایشان نادانى گویند، قالوا سلاما (۶۳) گویند ما از سخن نادانان بیزاریم.
و الذین یبیتون لربهمْ، و ایشان که در شبها خداوند خویش را سجدا و قیاما (۶۴) بسجود باشند و بپاى.
و الذین یقولون ربنا و ایشان که گویند خداوند ما اصْرفْ عنا عذاب جهنم بگردان از ما عذاب دوزخ، إن عذابها کان غراما (۶۵) که عذاب آن کافر را ستوهى نماى است جاوید.
إنها ساءتْ مسْتقرا و مقاما (۶۶) و آن بد آرامگاهى است و بودنى جاى.
و الذین إذا أنْفقوا و ایشان که آن گه که نفقه مىکنند، لمْ یسْرفوا و لمْ یقْتروا نه گزاف کنند و نه به تنگى زیند، و کان بیْن ذلک قواما (۶۷) و میان این و آن راست باز ایستند.
و الذین لا یدْعون مع الله إلها آخر و اینان که با الله خدایى دیگر نخوانند، و لا یقْتلون النفْس التی حرم الله إلا بالْحق و نکشند تنى که الله خون آن حرام کرد مگر بحق، و لا یزْنون و زنا نکنند، و منْ یفْعلْ ذلک و هر که از این افعال چیزى کند، یلْق أثاما (۶۸) پاداش بزهکارى خویش بیند.
یضاعفْ له الْعذاب یوْم الْقیامة توى بر توى کند او را عذاب روز رستخیز، و یخْلدْ فیه مهانا (۶۹)، و در آن عذاب جاوید ماند خوار کرده بنومیدى.إلا منْ تاب و آمن مگر او که باز گردد و بگرود، و عمل عملا صالحا و کردار نیک کند، فأوْلئک یبدل الله سیئاتهمْ حسنات ایشاناند که الله تعالى ایشان را بجاى بدیهاى ایشان نیکیها دهد، و کان الله غفورا رحیما (۷۰) و الله آمرزگار است مهربان همیشى.
و منْ تاب و عمل صالحا و هر که باز گردد با خداوند خویش و کردار نیک کند، فإنه یتوب إلى الله متابا (۷۱) او را به نزدیک خداوند خویش بازگشتنگاه است هر گه بازگردد.
و الذین لا یشْهدون الزور و ایشان که گواهى دروغ ندهند، و إذا مروا باللغْو و هر گه که بناپسند و سخن بیهوده بگذرند، مروا کراما (۷۲) آزاد و نیکو برگذرند.
و الذین إذا ذکروا بآیات ربهمْ و ایشان که چون پند دهند ایشان را بسخنان خداوند ایشان، لمْ یخروا علیْها صما و عمْیانا (۷۳) بر وى نیفتد چون کر و نابینا.
و الذین یقولون ربنا و ایشان که میگویند خداوند ما هبْ لنا منْ أزْواجنا و ذریاتنا بخش ما را از جفتان ما و فرزندان ما قرة أعْین روشنایى چشمها و اجْعلْنا للْمتقین إماما (۷۴) و ما را پیشوایان پرهیزگاران کن.
أوْلئک یجْزوْن الْغرْفة بما صبروا ایشانند که پاداش دهند ایشان را بهشت، بشکیبایى که میکردند. و یلقوْن فیها تحیة و سلاما (۷۵) و ایشان را بروى مىآرند و مىنمایند، در بهشت نواخت و درود.
خالدین فیها جاوید ایشان در آن، حسنتْ مسْتقرا و مقاما (۷۶) چون نیکوسراى آرامش را و بنگاه بودن را.
قلْ بگوى اى محمد (ص) ما یعْبوا بکمْ ربی چه سازد بشما خداوند من، لوْ لا دعاوکمْ اگر نه از بهر آنید که شما گوئید فقدْ کذبْتمْ اکنون پس که پیغام بدروغ فرا داشتید، فسوْف یکون لزاما (۷۷) با هم بر آویختنیى بود تا از آن چه بینید.